تایتل قالب طراحی سایت سئو قالب بیان
وبلاگ شخصی


فردی چندین سال شاگرد نقاش بزرگی بود و تمامی فنون و هنر نقاشی را آموخت. استاد به او گفت که دیگر شما استاد شده ای و من چیزی ندارم ک به تو بیاموزم.

شاگرد فکری به سرش رسید، یک نقاشی فوق العاده کشید و آنرا در میدان شهر قرار داد ، مقداری رنگ و قلمی در کنار آن قرار داد و از رهگذران خواهش کرد اگر هرجایی ایرادی می بینند یک علامت  ×  بزنند و غروب که برگشت دید که تمامی تابلو علامت خورده است و بسیار ناراحت و افسرده به استاد خود مراجعه کرد.

استاد به او گفت: آیا میتوانی عین همان نقاشی را برایم بکشی؟
شاگرد نیز چنان کرد و استاد آن نقاشی را در همان میدان شهر قرار داد ولی این بار رنگ و قلم را قرار داد اما متنی که در کنار تابلو قرار داد این بود که: اگر جایی از نقاشی ایراد دارد با این رنگ و قلم اصلاح بفرمایید غروب برگشتند دیدند تابلو دست نخورده ماند.

استاد به شاگرد گفت: همه انسانها قدرت انتقاد دارند ولی جرات اصلاح نه...!

متین چپانی ۰۵ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۷:۴۵ ۲ ۹۳۰ تراژدی اصلاح انتقاد

نظرات (۲)

  • زری ...
    شنبه ۶ ارديبهشت ۹۹ , ۰۶:۰۶

    سلام علیکم....

     

    حالا که فکرش و می کنم می بینم خودمم فقط قدرت انتقاد دارم نه اصلاح ):

     

     

    ( ففط یه مشکلی که وجود داره نمی دونم چرا وقتی می خوام در بلاگ شما نظر بذارم دوباره باید احراز هویت کنیم تا اسم و بلاگمون بیاد /:  )

    • author avatar
      متین چپانی
      ۶ ارديبهشت ۹۹، ۰۷:۴۰
      ممنون بابت صداقت تون!
      این حالت که فرمودین برای اسپم نشدنه ولی اونطور هم نیست،شاید به خاطر این باشه که شما در حالت آفلاین نظر نوشتین و بعد آنلاین شدین؛و طبیعیه که دوباره احراز هویت بشین!ولی اگر بازم این اتفاق افتاد،بفرمایید تا تنظیمات مربوط به نظرات رو ریست کنم!
  • هیوا جعفری
    جمعه ۵ ارديبهشت ۹۹ , ۲۱:۵۶

    واقعا عالیه 

    ما آدما تو حرف زدن و ادعا و انتقاد خیلی واردیم ولی وقت عمل که میرسه هیچ

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

آنچه مینویسم، صرفا دیدگاه شخصی من است و نه تنها در آینده مسئولیت آن را نمی پذیرم و ممکن است دیدگاهم تغییر کند، بلکه حتی امروز هم بر صحت و دقت آن اصرار ندارم. آنچه اینجا میخوانید، بیشتر فکرهایی است که به کلمه تبدیل شده تا در آینده، بتوانم مجدد به آنها مراجعه کنم و فرصت بیشتر و بهتری را به اندیشیدن در مورد آنها اختصاص دهم.