پیش نوشت: این نوشته برای کسانی است که میخواهند از تمام قابلیت هایشان استفاده کند و هدف والایشان را فدای هیچ و پوچ نکنند،شاید برای کسانی خانه ای امن و خیالی آسوده می خواهند خوشایند نباشد.

مهم  ترین و بزرگترین راز موفقیت اینه که :هیـچ رازی وجـود نداره!

+شوخی میکنی؟

+ ما فکر کردیم حالا چی میخوای بگی؟

اگه راز  رو  یه  چیزی تصور کنیم که فقط عده کمی ازش خبر دارن و دیگران چیزی در موردش نشنیدن،باید بگم چنین راز ی وجود نداره؛اما  اگر منظور مون چیزیه که بیشتر مون ازش اطلاع داریم،ولی جوری رفتار می کنیم که انگار چیزی در موردش نشنیدیم،باید بگم واقعا با یک راز  بزرگ سر و کار داریم!

خیلی از ما حتى بلد نیستیم آرزو کنیم
و گاهی آرزوهایمان را هم از روی دست بقیه تقلب می‌کنیم
نگاه می‌کنیم ببینیم مردم دوست دارند کجا زندگی کنند؟
مردم دوست دارند با چجور آدمی ازدواج کنند؟ مردم عاشق کدام

پیش نوشت :من هیچگاه تافته جدا بافته این جامعه نبودم و این پست هم نوشته هایی از سر روشنفکری نیست. خیلی از ما این دنیا را از کودکی  زندگی کرده ایم،اگر حوصله تان نمی کشد نخوانید؛چون چیزی از شما کم نخواهد شد.
داشتم فکر می‌کردم چرا باید بین زندگی دو نفر در دو گوشه‌ی دنیا این‌قدر تفاوت باشد.

به ساعت نگاه کردم؛
شش و بیست دقیقه صبح بود. 
دوباره خوابیدم. بعد پاشدم. به ساعت نگاه کردم. 
شش و بیست دقیقه صبح بود. 
فکر کردم: هوا که هنوز تاریکه. حتماً دفعه ی اول

اشتباهاتم را دوست دارم،آن ها همان تصمیماتی هستند که خودم گرفته ام
و نتیجه اش را هر چه باشد می پذیرم.اشتباهاتم را گردن کسی نمی اندازم و می پذیرم که انسانم و اشتباه می کنم.نه فرشته ام و نه شیطان و نه انسان کامل.

تا زنده ام از هر فرصتى برای انتخاب راهى درست و سلامت استفاده خواهم کرد. وقتی زمین میخورم، بلند میشوم خود را می تکانم و ادامه می دهم.

اشتباهاتم را دوست دارم،آنها حباب شیشه ای غرورم را می شکنند.هر زمان به اشتباهاتم پی بردم بزرگتر شده ام.

اشتباهاتم را دوست دارم،آنها گران ترین تجربه هایم هستند؛چرا که برایشان هزینه گزافی پرداختم.